شورای ملی تصمیم؛ ضد پرچم, ضد خلیج فارس, ضد تمامیت ارضی
پس از ماه ها مذاکره و گفتگو بین افراد کاملا نامتجانس و ضد یکدیگر مجموعه ای به نام شورای ملی تصمیم اعلام موجودیت کرد. بعد از دهها ائتلاف و تشکل در طی حداقل ده دهه اخیر که اعلام موجودیت کردند و آمدند و نشستند و گفتند و برخاستند و رفتند, این اولین مجموعه پساکرونایی است که در برگیرنده افراد شناخته شده تجزیه طلب, طرفداران فدرالیسم قومی, طرفداران پادشاهی و شخصیت های ضد فدرالیست و همچنین جمهوری خواه و ملی می باشد. اساس آن با “تاکید” بر سیستم حکومتی غیر متمرکز در آینده ایران می باشد (اصل دوم توافق). اگرچه ساختار سیاسی آن در شکل فدرالیسم قومی و یا کنفدراسیون به اصطلاح ملیت های تحت ستم مشخص نشده است.
آنچه که نگارنده از طریق گفتگو با برخی از امضاء کنندگان و آنهایی که حاضر نشدند امضاء کنند کسب اطلاع کرده است, حیرت آور می باشد. زیرا حاصل توافق در لوگوی این جمع کاملا مشهود و متبلور است. در نهایت بعد از گفتگوهای فراوان گروه های تجزیه طلب و فدرالیست خواه با قرار دادن پرچم سه رنگ ایران در لوگوی شورای ملی تصمیم موافقت کردند. اما با اضافه کردن شیر و خورشید مخالفت کردند. زیرا آن را نشانه “ستم شاهی” می دانستند. در نهایت موافقت شد برای جلوگیری از شکست گفتگوها پرچم ایران در این لوگو قرار نگیرد. لذا قرار دادن شکل پنج قلب با پنج رنگ متفاوت که نشان از چند ملیتی بودن کشور ایران دارد مورد توافق قرار گرفت.
موضوع دوم که در کنار مخالفت با پرچم ایران در لوگو این گروه مورد شگفتی است, مخالفت نمایندگان گروه های تجزیه طلب و فدرالیست خواه قومی با به کار بردن نام خلیج فارس بود. بسیاری از آنها معتقد بودند تا زمان که “فارس ها” نپذیرند اسم خوزستان “عربستان” است, آنها نیز اسم “خلیج فارس” را نمی پذیرند. این امر باعث شد تا سرزمین های آبی کشور در نقشه ایران حذف شوند. بنابراین طبق مصالحه و سازش طرفین دریای خزر, دریای عمان, و خلیج فارس در کنار پرچم از نقشه ایران حذف شدند. این نشان می دهد که گروه های تجزیه طلب نه تنها موفق به حذف پرچم سه رنگ شیر و خورشید ایران و اسم خلیج فارس شدند, بلکه عملا تمامیت ارضی ایران را با حذف دریای خزر و خلیج فارس و دریای عمان نیز زیر سوال ببرند. اینکه چگونه افراد اهل محاجه و مجادله با یکدیگر توانستند زیر یک بیانیه را دانسته یا نادانسته امضاء کنند خود از عجایب روزگار است. نکته مهم دیگر اینکه نمایندگان گروه های قومی اصرار داشتند تا اسامی “ملیت های ایران” شامل کُرد، ترک، عرب ، لر، ترکمن، بلوچ، فارس در بیانیه آورده شود. و بر اساس اصل دوم بیانیه (حکومت غیر متمرکز) بر جایگاه سیاسی آنها در اتخاذ تصمیم های مهم کشوری تاکید شود.
این بیانیه مدعی است که افراد داخل کشور جزو سخنگویان و امضاء کنندگان آن هستند. حتی شخصیت هایی که زیر سیطره نفوذ دستگاه های امنیتی جمهوری اسلامی در زندان و خارج از زندان هستند. مشخص نیست آیا این افراد و بقیه امضاء کنندگان متن کامل بیانیه را دیده و هضم کرده و بخصوص لیست رنگین و سوال برانگیز امضا کنندگان متضاد را مشاهده کرده اند, یا روش های دیگری به کار برده است تا جمعی نامتجانس و اما بقول خودشان فراگیر تشکیل شود و کمک های مالی در اشکال مختلف برای این جمع “جمع آوری” شود. حداقل دو تن از امضاء کنندگان به نگارنده گفتند که در زمان امضاء اسامی بقیه امضاء کنندگان را ندیده اند. یا وگرنه امضاء نمی کردند.
صرفنظر از اینکه با توجه به تجربیات گذشته مشخص نیست عمر این جمع ناهمگون چند هفته یا ماه طول خواهد کشید, سخنگویان و بانیان “شورای ملی تصمیم” باید پاسخگو باشند که چرا در لوگوی این شورا که مظهر هویتی آن می باشد نه از تاک نشان است و نه از تاک نشان. چرا نه از پرچم سه رنگ شیر و خورشید نشان است و نه از خلیج فارس و نه از تمامیت ارضی و آبی ایران؟
علی تهرانی نیا
بنیاد میراث پاسارگاد