شخصیت های فرهنگی تاریخ مان را فراموش نکنیم و اجازه ندهیم چهره های آن ها را دگرگون کنند.
عطار نیشابوی: «به صحرا شدم، عشق باریده بود و زمین تر شده بود؛ چنانکه پای به برف فرو شود، به عشق فرو شدم
از نماز جز ایستادگی تن ندیدم و از روزه جز گرسنگی شکم. آنچه مراست از فضل اوست، نه از فعل من».
.فریدالدین عطار نیشابوری ۵۲۵ -۵۹۹ خورشید (۱۱۴۶-۱۲۲۱ میلادی). شاعر، ادیب، اندیشمند، طبیب و داروساز، و نویسنده کتاب های منطق الطیر و تذکره الاولیا در نیشابور به دنیا آمد و در همانجا نیز به خاک سپرده شد.
او یکی از مهمترین شعرا و متفکرین ایرانی ست که کتاب های زیادی از او به جای مانده است.
قصه زیبای سی مرغ و سفر بلند آنها برای یافتن سیمرغ و گذر از هفت مرحله سخت، با توجه به زمانه ای که او در آن می زیست شاهکاری ست در ارتباط با اهمیت شناخت خویشتن، عشق، بردباری، اتحاد، تلاش برای گذار از راه های سخت، و بی نیازی، و بالاخره تبدیل شدن به یک تن واحد که همان سیمرغ آرزویی آنها بوده، و رسیدن به روشنایی و زیبایی.
عطار چه در زمان حیات و چه پس از آن از احترام و محبوبیت زیادی در بین ایرانیان برخوردار بود و همین سبب شده که متعصبین مذهبی کتاب ها و شعرهایی را به غلط به او نسبت دهند تا از زبان او عقاید خودشان را تبلیغ کنند.
بنا بر پژوهش‌های بسیاری از اساتید زبان و ادبیات فارسی همچون استاد بدیع الزمان فروزانفر، دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی و دکتر عبدالحسین زرین کوب این کتاب های ساختگی هیچ ارتباطی با شیوه اندیشگی و حتی نوشتاری عطار ندارد:
«کتاب هایِ بی‌سرنامه، بلبل‌نامه، پسرنامه، حیدری‌نامه، پندنامه، جوهر الذات، حلاج نامه، سیاه‌نامه، اشترنامه، لسان‌الغیب، مظهرُ الذات، مَظهرُالعجایب، معراج‌نامه، مفتاح الفتوح، نزهت‌نامه، وصلت‌نامه و هیلاج‌نامه “»
در این کتاب ها سعی شده که او را شخصیتی شدیدا مذهبی و پیرو مذهب تشیع نشان داده شود.
آرامگاه عطار نیشابوری در نیشابور است. بنایی تاریخی که در دوران تیموری ساخته شده و با این که همیشه پذیرای ایرانیانی بود که به او احترام می گذاشتند به دلیل بی توجهی حکومت های وقت به مرور تبدیل به ویرانه ای شده بود.
خوشبختانه در دوره پهلوی دوم بنای آرامگاه مرمت کامل شد و اکنون این آرامگاه و محوطه ی اطراف آن یکی از اماکن تاریخی زیبایی ست که علاقمندان به فرهنگ و تاریخ ایران را به خود جلب می کند
روز ۲۵ فروردین کنار آرامگاه او
بنیادمیراث پاسارگاد – ۱۲ آوریل ۲۰۲۵
بنیاد میراث پاسارگاد