کیانوش سنجری، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی ایرانی، شامگاه چهارشنبه در حرکتی اعتراضی به زندگی خود پایان داد.
کیانوش یک روز پیش از این اقدام اعتراضی، کیانوش سنجری در پستی اعلام کرده بود که:
اگر تا ساعت ۷ غروب روز چهارشنبه ۲۳ آبان ۱۴۰۳، فاطمه سپهری، نسرین شاکرمی، توماج صالحی و آرشام رضایی از زندان آزاد نشوند و خبر آزادی‌شان در سایت خبری قوه قضاییه منتشر نشود، در اعتراض به دیکتاتوری خامنه‌ای و شرکایش به زندگی خود پایان خواهد داد.
او امروز چهارشنبه ۱۳ نوامبر ۲۰۲۴ در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «زندگی من پس از این توییت به پایان خواهد رسید اما فراموش نکنیم که ما برای عشق به زندگی جان داده و می‌دهیم، و نه مرگ. آرزومندم روزی ایرانیان بیدار و بر بردگی چیره شوند».
چنانچه افکار خودکشی دارید در ایران با شماره تلفن‌های اورژانس اجتماعی ۱۲۳ یا شماره ۱۴۸۰ تماس بگیرید. در ایالات متحده و کانادا شماره ۹۱۱ و در بریتانیا با شماره ۱۱۶۱۲۳ تماس بگیرید.
آخرین روز و ساعت از زندگی کیانوش سنجری به زبان خودش
:درباره کیانوش سنجری برگرفته از صدای آمریکا
کیانوش سنجری، روزنامه‌نگار و همکار سابق صدای آمریکا، فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی پیشین، روز چهارشنبه ۲۳ آبان ۱۴۰۳ در اعتراض به شرایط زندانیان سیاسی جمهوری اسلامی، به زندگی خود پایان داد.
دو منبع مطلع در گفت‌وگو با صدای آمریکا این خبر را تایید کرده‌اند.
همچنین عبدالله مومنی فعال سیاسی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: ساعت هفت متوجه شدم که کیانوش توئیت زده که… هر چقد ترافیک سنگین تر، دلهره من بیشتر، تا رسیدم به پل حافظ… از قد رعنای که یک ملحفه سفید روش انداخته شده و از مامورا پرسیدم اسمش چیه گفتند کیانوش… بر پیشانی خودم زدم و گفتم ای وای».
حسین رونقی فعال سیاسی مخالف حکومت هم در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «هر کاری از دستمون بر می‌اومد رو انجام دادیم، دیشب، امروز، اما کیانوش رفت.»
عالیه مطلب‌زاده روزنامه‌نگار و تعداد دیگری فعالان مدنی نیز با انتشار پستی در ایکس این خبر را تایید کرده است.
کیانوش سنجری لحظاتی پیش از پایان دادن به زندگی خود، در شبکه ایکس (توییتر سابق) نوشت: «زندگی من پس از این توییت به پایان خواهد رسید اما فراموش نکنیم که ما برای عشق به زندگی جان داده و می‌دهیم، و نه مرگ. آرزومندم روزی ایرانیان بیدار و بر بردگی چیره شوند.»
او همچنین عکسی را از روی یک پل با این عنوان منتشر کرد: «۷ شب، پل حافظ، چهارسو».
او یک روز قبل از این اقدام با انتشار پستی در ایکس اعلام کرده بود که اگر تا ساعت ۷ غروب روز چهارشنبه ۲۳ آبان سال ۱۴۰۳، فاطمه سپهری، نسرین شاکرمی، توماج صالحی و آرشام رضایی از زندان آزاد نشوند و خبر آزادی‌شان در سایت خبری قوه قضاییه منتشر نشود، در اعتراض به دیکتاتوری خامنه‌ای و شرکایش به زندگی خود پایان خواهد داد.
پس از انتشار این پست شمار بسیار زیادی از کاربران از طیف‌های مختلف سیاسی و فکری با ارسال پیام زیر پست او تلاش کردند تا این فعال سیاسی را از تصمیمش منصرف کنند.
کیانوش سنجری، روزنامه‌نگار سابق صدای آمریکا، وبلاگ‌نویس و فعال حقوق بشر متولد ۱۳۶۱ در تهران بود و فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی خود را از دوران دانشجویی آغاز کرد. او که در جبهه متحد دانشجویی و کمیته گزارشگران حقوق بشر نقش داشت، بارها به دلیل انتشار گزارش‌هایی درباره وضعیت زندانیان سیاسی و افشای موارد نقض حقوق بشر بازداشت شد و مدتی را در زندان سپری کرد.
گزارش‌های او شامل مستندسازی وضعیت نامطلوب زندانیان سیاسی، رفتارهای خشن مأموران امنیتی و سایر موارد نقض حقوق بشر بود که در رسانه‌های مختلف و به‌ویژه وبلاگ شخصی‌اش منتشر می‌کرد.
او در سال ۱۳۸۵، پس از تحمل فشارهای شدید امنیتی مجبور به ترک ایران شد. ابتدا به کردستان عراق پناه برد و سپس با کمک سازمان عفو بین‌الملل به نروژ منتقل شد. او بعداً به آمریکا مهاجرت کرد و به فعالیت‌های رسانه‌ای خود در تبعید ادامه داد.
سنجری پس از حضور در آمریکا با صدای آمریکا و سازمان‌هایی مانند بنیاد برومند و سازمان حقوق بشر ایران همکاری داشت و گزارش‌هایی را در خصوص وضعیت حقوق بشر و زندانیان سیاسی ایران ارائه می‌کرد.
کیانوش سنجری پس از چندین سال زندگی در تبعید، در مهرماه ۱۳۹۵ تصمیم به بازگشت به ایران گرفت، هدف او از این بازگشت مراقبت از مادر بیمارش بود. بازگشت او با وجود خطرات و تهدیدهای احتمالی صورت گرفت و چند روز پس از ورود به ایران، توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به ۱۱ سال زندان محکوم شد.
او را در دوران حبس به بیمارستان روانی امین‌آباد منتقل کردند و تحت فشارهای شدیدی قرار گرفت. او در گفت‌وگو با صدای آمریکا درباره شکنجه‌های روانی این دوره افشاگری کرده بود.
سنجری در سال ۱۴۰۱ پس از چندین سال حبس و ممنوع‌الخروجی، دوباره موفق شد ایران را ترک کند. با این حال، پس از مدت کوتاهی بار دیگر به کشور بازگشت و در ایران به فعالیت‌های حقوق بشری خود ادامه داد.
درباره کیانوش سنجری برگرفته و کوتاه شده از ویکی پدیا:
کیانوش سنجری باف (۲۰ شهریور ۱۳۶۱ -۲۳ آبان ۱۴۰۳) فعال دانشجویی، وبلاگ‌نویس و روزنامه‌نگار مستقل ایرانی بود، که سابقه چندین بار بازداشت، زندانی شدن و حبس در سلول انفرادی را داشت
کیانوش سنجری دست‌کم ۹ بار بازداشت و دو سال زندانی شده بود که ۹ ماه آن در سلول انفرادی بازداشتگاه‌های امنیتی ۲۰۹، ۵۹ سپاه، بند ۲ الف معروف به ۳۲۵ سپاه، ۲۴۰ و بازداشتگاه اداره اطلاعات پلیس امنیتی تهران در سلول انفرادی محبوس بود. او در سلول انفرادی مورد شکنجه سفید قرار گرفته بود. سنجری به مجله سازمان عفو بین‌الملل نروژ گفته است: «این حالت شبیه نبردی است بین روح و جسم. در تنهایی مطلق نگه داشتن در سلول انفرادی، آزاردهنده‌ترین شکنجه سفید است. در ایران شکنجه سفید نامی است که زندانیان برای «در تنهایی مطلق نگه داشتن» (در سلول انفرادی) به‌کار می‌برند. این روش اثری بر جسم نمی‌گذارد اما فرد را به‌طور کامل گیج می‌کند. زندانیان هویت شان را از دست می‌دهند و حاضر می‌شوند به هر چیزی اعتراف کنند.
کیانوش سنجری پیش‌از تشکیل یکی از جلسات دادگاه، به‌طور غیرقانونی از راه مرز غربی از ایران گریخت و خود را به کردستان عراق رساند. محقق امور ایران در سازمان عفو بین‌الملل در لندن از محل پنهان شدن سنجری آگاه شد و شرایط او را خطرناک ارزیابی کرد و نامه‌ای برای کمیسر پناهندگان سازمان ملل نوشت. وی توضیح داد که خطر ربوده یا کشته شدن او به‌دست مأموران امنیتی ایران وجود دارد. با کمک سازمان عفو بین‌الملل و کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان، کیانوش سنجری پناهنده سیاسی شد و در روز ۳۱ اکتبر ۲۰۰۷ به نروژ سفر کرد
کیانوش سنجری در مدت کوتاه اقامتش در نروژ با پشتیبانی سازمان عفو بین‌الملل تظاهراتی را علیه مجازات اعدام و شکنجه دانشجویان در ایران در مقابل پارلمان آن کشور برگزار کرد و در همان سال جایزه حقوق بشر بنت اریخسن، را دریافت کرد
کیانوش سنجری در سال ۱۳۸۷ ساکن آمریکا شد. او یکی از سخنرانان تظاهراتی بود که ۲۳ سپتامبر ۲۰۰۸ هم‌زمان با سفر محمود احمدی‌نژاد به نیویورک و در اعتراض به نقض حقوق بشر در ایران در برابر سازمان ملل متحد برگزار شد.
سنجری در مهرماه ۱۳۹۵ به دلیل بیماری مادرش و تنهایی و مراقبت از او به ایران بازگشت و پس‌از دو ماه در آذرماه همان سال مأموران امنیتی او را بازداشت کردند. سنجری هفته آخر بهمن ماه ۱۳۹۵ با تودیع قرار وثیقه ۱۰۰ میلیون تومانی از زندان اوین آزاد شد اما چند بعد قاضی ماشاالله احمدزاده رئیس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب، او را به اتهام تبانی، فعالیت تبلیغی علیه نظام به ۵ سال حبس تعزیری و ۶ سال حبس تعلیقی، و همچنین ۲ سال ممنوع‌الخروجی محکوم کرد که این حکم از‌سوی وی مورد اعتراض قرار گرفت
سنجری پس‌از احضار به دادسرای اوین در ادامه موج دستگیری‌های مربوط به اعتراضات ۱۴۰۱ در تاریخ ۲۲ آبان باز هم بازداشت شد
بنیاد میراث پاسارگاد