بیست و پنجم اردیبهشت روز بزرگداشت فردوسی بزرگ خجسته باد/ چرا ایرانیان اکنون بیش از گذشته قدردان فردوسی بزرگ هستند

آن ها که دوران قبل از انقلاب را دیده اند شاهدندکه در دوران پهلوی ها فردوسی احترامی ويژه داشت، چه از سوی حکومت و چه از سوی مردم. ولی یک صدم عشق و احترامی که اکنون، پس از انقلاب اسلامی، از طرف مردمان نسبت به فردوسی ابراز می شود، در آن زمان دیده نمی شد. در حالی که پس از انقلاب اسلامی حکومت فرهنگ کُش ایران ستیز جفای بسیار بر این شخصیت بزرگ ملی روا داشته است. از برداشتن مجسمه های او از مکان ها و میدان های شهرهای مختلف گرفته تا پاک کردن نقاشی های زیبای شاهنامه از دیوارهای شهر زادگاه او. و کار این دشمنی به جایی کشیده که درست در زمانی که محوطه ی تاریخی توس و آرامگاه فردوسی می رفت تا در فهرست جهانی یونسکو جای گیرد، با همه ی هشدارها و اعتراض های مردمی، دولت دور تا دور این محوطه را به شکلی عمدی با سیم های برق پوشاند تا منظر این محوطه با استانداردهای یونسکو نخواند.

اما این که مردمان ایران در داخل و خارج اکنون بیش از گذشته به فردوسی عشق می ورزند و قدر او را می شناسند، کاملا قابل فهم است، زیرا اکنون بیش از همیشه سخنان او را در مورد مهاجمانی که ایران و ایرانی را گرفتار بدترین مصیب ها کردند، به شکلی ملموس درک می کنند. و کلام او را به شکلی روشن می فهمند؛ وقتی که می گوید:

نهان گشت کردار فرزانگان

پراکنده شد کام دیوانگان

گذشته از همه ی این ها اکنون به دلیل یافته های تاریخی بیشتر، مردمان با فرهنگ بیش از گذشته متوجه دستاوردهای بزرگ، نقش کارآ، هنرمندانه و حیرت‌انگیز فردوسی در حفظ و ماندگار کردن تاریخ و فرهنگ مردمان ایران شده اند. تاریخ و فرهنگی که می‌رفت تا به وسیله‌ی مهاجمانی جاهل و متعصب برای همیشه نابود شوند.

در واقع در این روزگار است که می‌بینیم بسیاری از ایرانشناسان، تاریخدانان و اسطوره‌شناسان به این نکته توجه کرده‌اند که می‌شود، از طریق مطالعه‌ی آفریده‌های فردوسی، به بسیاری از گم‌شده‌های فرهنگ و تاریخ باستان ایران، و حتی کشورهای دیگر، دسترسی پیدا کنند.