این روزها همزمان با نوروزسال ۱۴۰۳که بنیاد میراث پاسارگاد آن را سال «آناهیتا ایزدبانوی ایرانی» نام نهاده مطلبی خواندم مبنی براین که باستان‌شناسان درگزارشی از نتایج تحقیقات خود در منطقه غارت شده جیرفت کرمان اعلام کرده اند که «یک فرآورده آرایشی قرمزبه رنگ لب» را یافته اند و احتمال می دهند روژ لب ۳۶۰۰ ساله ای باشد. این دو مرا به دورانی برد که آناهیتا، ایزد بانو برای مردمان ایران مظهر زیبایی بود :
اردویسور اناهیتا ایزدبانوی آبها در آبان یشت اوستا. این یشت بلند در ستایش این ایزد است ، در این کرده و هات آوازه ی زیبایی این ایزد بانوست یا در واقع شرحی است از مد سالاری آن روزگار:
آنگاه اردویسور اناهیتا به پیکر دوشیزه ای زیبا ، برومند ، کمر بر میان بسته ، راست بالا ، آزاده ، نژاده ، بزرگوار ، موزه هایی زرین در پا به زیورهای آراسته روان شد / آبان یشت کرده ی هَیژدهم ، هات ۷۸
آنگاه اردویسور اناهیتا به پیکر دوشیزه ای زیبا ، برومند ، کمر بر میان بسته ، راست بالا ، آزاده ، نژاده ، بزرگوار که جامه زرین گران بهای پرچینی در بردارد پدیدار شد . کرده ی سی ام هات ۱۲۵
در کرده ی سی ام هات ۱۲۷ : برسم در دست گرفته ، گوشواره های زرین چهار گوشه ای از گوش آویخته و گردن بندی بر گردن خویش بسته و او کمر بر میان بسته تا پستان هایش زیباتر بنماید و دل نشین تر بشود !
در کرده ۱۲۸ از تاج آراسته اناهیتا سخن آورده می شود که تاج زرین هشت گوشه ای که بسان چرخ ساخته شده با نوارهای زیور یافته !
در کرده ۱۲۹ هم از جامه ای که از پوست ببر پوشیده گفته آمده !!!
نوروز ۱۴۰۳
بنیاد میراث پاسارگاد