برگرفته از فیس بوک داریوش بی نیاز
تعداد امام‌زاده‌های شیعه هم اکنون اندکی بیش از یازده هزار شده است. شیعه کنونی -یعنی از زمان شاه اسمائیل صفوی (حدود 1510 میلادی) که هزاران آخوند از جبل عامل [جنوب لبنان]، عراقی و بحرین وارد ایران شدند- از هر لحاظ مورد پشتیبانی کشورهای مسیحی قرار گرفت تا جبهۀ دیگری علیه عثمانی‌ها در شرق باز شود و کشورهای مسیحی غربی بتوانند اندکی نفس راحت بکشند.
تا آن زمان جمعیت کوچک اهل تشیع [شیعه دوازده امامی تقریباً در ایران وجود نداشت] در ایران نه امام‌زاده داشت و نه قدیس. به اصطلاح فرهنگ امام‌زاده‌بازی رایج نبود. درست از زمان صفویه است که امام‌زاده‌بازی طبق الگوی قدیس‌سازی-شهیدسازی مسیحیان به همراه کارخانه‌های توپ و تفنگ وارد ایران می‌شود.
مسیحیان کلاً 6650 قدیس و 7400 شهید [که در سطح همان قدیسان هستند] دارند، یعنی نهادهای مسیحیت مجموعاً 12050 قدیس-شهید برای مسیحیان نادان ساخته‌اند.
مسلمانان اهل تسنن نه امام‌زاده دارند و نه قدیس؛ قدیس‌سازی در تسنن کفر به شمار می‌رود، این درست برعکس شیعه دوازده امامی است که قدیس‌سازی نه تنها کفر نیست بلکه «ثواب» است، مانند مسیحیت.
بنابراین، این که بعدها بریتانیای کبیر توانست از میان این سپاه بزرگ آخوندها در ایران حوزه‌های علمیه را شکل بدهد و بزرگ‌ترین نهاد امنیتی-سیاسی خود را در ایران برپا دارد، جای شگفتی ندارد.
به نظر من، بریتانیا با کمک فرانسه تمامی تلاش خود را خواهند کرد که حوزه‌های علمیه در ایران از بین نروند، چون این سرمایه چهارصد پانصد ساله برای غرب مسیحی هنوز از اهمیت بسیار بزرگی برخوردار است.
بنیاد میراث پاسارگاد