شع
ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ،
ﺗﺎ ﭼﺸﻢﻫﺎﻯ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺣﻴﺮﺍﻥ ﺭﻧﮓﻫﺎﻯ ﻧﻮﻳﻦﺍﺵ ﻛﻨﺪ؛
ﭘﺮﻭﺍ ﻧﻤﻰﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﺎﺭﻩ ﭘﻮﺭﻩﻯ ﭘﺮﻫﺎیش ﺭﺍ
ﺩﺭ ﺍﺷﺘﻬﺎﻯ ﻗﻴﭽﻰ ﺟﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ.
دلبندم!
ﺍﮔﺮ ﻗﻴﭽﻰ ﻣﺮﮒ ﻧﺎﭼﺎﺭﻣﺎﻥ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﺎﺯﻩ ﺷﻮﻳﻢ
رویدادی ﺩﺭ ﺷﻌﻮﺭ ﺭﻭﺍﻥ ﻧﺸﺪﻩ.
ﺗﺎﺯگی ﻣﺎ
ﺩﺭ ﺣﺬﻑِ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪﻯ ﺧﻮﺩِ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ.
ﻣﻠﺤﻔﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺭﺩﻳﺒﻬﺸﺖ ﺗﻜﺎﻧﺪﻩﺍﻡ
ﭼﺮﻭﻙﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﻚ
ﺧﻮﺍﺏ ﺯﻣﺴﺘﺎﻧﻰ
ﻭ ﺑﻮﻯ ﻛﻬﻨﺴﺎﻟﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥﻫﺎ ﺯﺩﻭﺩﻩﺍﻡ.
ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺎئی ﻭ ﺑﺒﻴﻨﻰ!
ﺳﻴﺒﻰ ﻛﻪ ﺳﺮﺧﻮﺷﺎﻧﻪ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻴﻐﻪﻯ ﺯﺭﻳﻦ ﻛﻬﻜﺸﺎﻥ ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﺗﺎﺯﻩ ﺷﻮﺩ
ﺗﻜﻪ ﺗﻜﻪ ﺷﺪ.
ﺑﺮﺍﻯِﺗﺎﺯﻩ ﺷﺪﻥ،
ﻗﻠﻪئی ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺮﺁنم
ﺩﺍﻣﻨﻪ ﻣﻰﻛﻨﻢ!
ﻣﺪﺍﺭ ﺭﺍ ﻣﻰﺷﻜﻨﻢ
ﺗﺎ ﺑﺎ ﻧﺮﻣﺎﻯِ ﻧﻮﺭ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﺘﺎﺑﻢ.
ﺗﻮ ﻫﻢ ﺳﺎﻳﻪﻯ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮﺕ ﺻﺎﻑ ﻛﻦ!
ﭼﺮﺍ ﻛﻪ ﻧﻪ؟!
ﺁﻥ ﻛﺘﺎﺏ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻛﻪ ﺩﻭﺭﻣﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻳﻢ
ﺗﺎ تنها ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪﻯ ﺁﺏ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﻢ.
ﺑﻪ ﺗﺎﺯگی ﺑﺎﻧﻮئی ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻧﺴﻴﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻣﻰﺁﻣﻮﺯﺩ
ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺎئی ﻭ ﺑﺒﻴﻨﻰ!
ﺁﻥ ﺗﻨﺪﻳﺲِ ﻛﻬﻦ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺩﻭﺭ ﻣﻰﺍﻧﺪﺍﺯﻳﻢ
ﻫﻮﺍ ﭘﺮﺍﺯ ﭘﻴﻜﺮﻩﻫﺎﻯ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﺳﺖ!
ﻧﺎﺭﻧﺞ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﺁﺏﻫﺎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ؛
ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﻣﻰﻛﻨﻴﻢ
ﺗﺎ تنآمیزی ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﺩ!
ﺗﺎ ﭼﺸﻢﻫﺎﻯ ﺗﻮ ﺭﺍ شگفتزدهی ﺭﻧﮓﻫﺎﻯ ﻧﻮینم ﻛﻨﻢ
ﺳﻴﺐ ﺩلم ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺗﻴﻐﻪﻯ ﺯﺭﻳﻦ ﻛﻬﻜﺸﺎﻥ ﻣﻰﺗﺎﺑﺎﻧﻢ
ﻭ ﺩﺭ ﺗﻮﺭﻕِ ﺁﺏ، ناپیدا ﻣﻰﺭﻭﻡ!
بنیاد میراث پاسارگاد