آئین های باستانی
یهودیان در قرن 7 میلادی می توانستند به تورات و ابراهیم رجوع کنند، به اشغال سرزمین در زمان موسی و به دین حقیقی خود. نخبگان بیزانس خود را از نسل یونانی ها می دانستند و تاریخ ملی خود را تا اسکندر دنبال می کردند. مسیحیان به طور کلی گذشته خود را با گذشته یهودیان ارتباط می دادند. ساسانیان هم یک گذشته 700 ساله ( اشکانیان و هخامنشیان ) را پشت سر گذاشته بودند. اما اعراب به عنوان یک قوم ( در قرن 7 ) گذشته و تاریخی برای نشان دادن نداشتند و به همین علت سیره محمد ( از ابن هشام- وفات 830 ) را نوشتند. تاریخ اعراب در قرن 9 با نوشتن سیره محمد و قران شروع شد. اعراب هویت خود را هم در این دو اثر ( دو مجموعه ) یافتند. ایرانیان با قبول اسلام دچار یک بحران هویتی ( تاریخی) شدند، به این معنی که آیا اسلام تاریخ و هویت ما است، یا گذشته 700 ساله زرتشتی. این بحران هویتی ایرانیان هنوز هم ادامه دارد. بخشی از ما ایرانیان ( مذهبی ها و روحانیت شیعه ) سرآغاز تاریخ خود را ، مانند اعراب، با پیدایش اسلام هم آهنگ کردند و گذشته قبل از اسلام خود را نا دیده می گیرند. دشمنی حکومت اسلامی امروز ایران با تاریخ و آئین های فرهنگی قبل از اسلام ( چهارشنبه سوری، جشن نوروز و … ) را باید در این دوگانگی تاریخی ایرانیان جستجو کرد.
بنیاد میراث پاسارگاد