آیا محل خاکسپاری زکریای رازی، سرنوشتی چون محل خاکسپاری رضاشاه خواهد داشت

بنیاد میراث پاسارگاد

روز گذشته یکی از خبرگزاری های داخلی، بر اساس گفته ی مهدی دانشیار «مدیر پژوهش مرکز نجوم آستان عبدالعظیم» اعلام کرد که محل دفن زکریای رازی در شهر ری کشف شده است. این خبر بلافاصله در بیشتر رسانه های فارسی زبان ایران و جهان بازتاب پیدا کرد. اما به فاصله چند ساعت خبر دیگری در تکذیب این کشف منتشر شد. و همان کسی که خبر را اعلام کرده بود؛ یعنی مهدی دانشیار آن را تکذیب کرد و به خبرنگاران گفت که: « چیزی کشف نشده فقط گمانه زنی بوده است. و این گمانه براساس کتاب «آثار بازمانده از ری قدیم» دکتر حسین کریمان مطرح شده است.»

از آنجایی که حکومت اسلامی در 42 سال گذشته نشان داده است که نه تنها هیچ علاقه ای به آثار تاریخی غیر مذهبی، و یا شخصیت های غیر مذهبی و ملی ایرانزمین ندارد، تکذیب خبر کشف محل خاکسپاری زکریای رازی نیز چون بسیاری از خبرهای حکومتی شک برانگیز است. زیرا زندگی، کشفیات، و برخی از نوشته های زکریای رازی می تواند انکار  تفکری باشد که حکومت اسلامی از آن شکل گرفته است.*

و این نگرانی با دوستداران میراث فرهنگی همچنان باقی خواهد ماند که آیا کشف محل

خاکسپاری زکریای رازی همان بلایی سرش بیاید یا آمده باشد که بر سر محل خاکسپاری رضاشاه و بسیاری دیگر از بزرگان ایرانزمین آمده است.

***

* زکریای رازی زاده ی شهر ری (تولد: 854 –درگذشت: اکتبر 925 میلادی) پژشک، فیلسوف و یک انسانمدار ایرانی بی مذهب بود. او کاشف الکل و اسید سولفوریک می باشد، از او بیش از صد کتاب و مقاله باقی مانده که نتیجه ی کاوش هايش در ارتباط با مسایل شیمی و دارو سازی و پزشکی ست؛ مسایلی که تا آنزمان ناشناخته بود.

اهمیت کاوش های علمی رازی در قلمروی شیمی و پزشکی و علوم طبیعی آنچنان بود که چند قرن پس از او، یعنی در قرن دوازدهم، کتاب های او را به لاتین ترجمه کرده و پس از رنسانس تا چندین قرن اندیشه های پزشکی او را در مدارس غرب تدریس می کردند. رازی نه تنها به خاطر کارهای پزشکی و علمی که در ارتباط با اندیشه و نظریه های فلسفی اش اهمیتی جهانی دارد و اغلب از او به عنوان خردمندترین، جستجوترین، بی باک ترین، فیلسوف نام می برند.

رازی در اوج قدرت خلفای عباسی ریاست بیمارستان ـ دانشگاه های معروفی چون «ری» و «بغداد» را عهده دار بود که از نظر علمی و آموزشی روی مدل دانشگاه ـ بیمارستان «جندی شاپور» دوران ساسانیان کار می کردند.  و در همین دوران است که نظریه ی تقلید و نظریه ی وحی را رد کرد.

سال 1396، از سوی بنیاد میراث پاسارگاد «سال زکریای رازی» نام گرفت

بنیاد میراث پاسارگاد

Read Previous

اسلامی‌سازی علوم؛ از آکادمی منیر‌الدین حسینی و مغازه مصباح تا دانشگاه هاروارد -مجید محمدی

Read Next

با عطر عشقِ وطن، خانه را از تعفنِ ملایان بزدائیم- رضا علامه زاد