آینده‌یِ ایرانیکا در خطر است، خسرو سمنانی

در مدت چهار سالی که از تعیین هیئت امنای جدید می‌گذرد، می‌توان گفت برای دانشنامه‌یِ ایرانیکا کار فوق‌العاده‌ای انجام نگرفته، زیرا هنگامی که تعداد ادیتورهای ایرانیکا از 11تن به 3تن می‌رسد، مسلم است که پیشرفت کند می‌شود.

بهتر است هیئت امنا به وصیتِ بنیانگذارِ دانشنامه‌ی ایرانیکا توجه کنند. زنده یاد پروفسور یار شاطر گفته است:

” دانشگاه معتبری چون کلمبیا از سالِ 1958خانه‌ای امن برای من بود که پشت و پناهِ ایرانیکا شد، آرزوی من اینست که ایرانیکا و میراث فرهنگی ایران در دانشگاه کلمبیا باشند”

اکنون پرسش اینست: چرا هیئت امنا می‌خواهد ارتباطش را با دانشگاه کلمبیا و میراث فرهنگی قطع کند؟

در کارنامه‌ی چهارساله‌ی هیئت امنا تا به حال به جز استعفا، اخراج، تقلیلِ ادیتورها و حیف و میلِ پول از طریق شکایت و آویختن به سیستم قضائی چیست؟

پاسخ ایران دوستانی که مبالغ هنگفت میلیون دلاری برای پیشرفت کار ایرانیکا داده‌اند چیست؟

چرا به آئین نامه‌یِ ایرنیکا که تأکید دارد برگزاری مراسم برای جلب کمک‌های مالی بر عهده‌ی هیئت امنا است توجهی نمی‌شود؟

می‌دانیم که بخش بزرگی از کارِ این دانشنامه‌یِ فاخر به ثمر رسیده، برای به سامان رساندن باقی کار برنامه‌یِ هیئت امنا چیست؟

باید به این هیئت امنا هشدار داد و گفت”جنگ و جدال را کنار بگذارید و به فرهنگ ایرانزمین بیندیشید. درحقیقت هیئت امنای ایرانیکا و دانشگاهِ کلمبیا هردو یک هدف دارند، و آن هم پیشرفتِ کارِ این دانشنامه است، دانشگاه کلمبیا تاکنون همکاریِ صمیمانه‌یِ خود را نشان داده است، دلیلی ندارد که با اختلافاتِ جزئی، ارتباطِ این دانشگاه با دانشنامه‌یِ ایرانیکا قطع شود و میلیون‌ها دلار از بودجه‌ای که توسط بنیادها و اشخاص خیّر و فرهنگدوست برای پیشبردِ کار دانشنامه اندوخته شده، صرفِ مخارج دادگاهی بی حاصل بشود. در نظر داشته باشید که هرکدام از این دو طرف برنده شوند، کار به استیناف و تجدید دادگاه می‌کشد، بنابراین ممکن است این اختلاف سال‌ها به طول بینجامد و بودجه‌یِ ایرانیکا روز به روزکم و کمتر بشود تا به کلی زحمات همگی برباد رود. به جای دعوا‌های بیهوده به ادامه‌ی کار ایرانیکا بپردازید تا مسئولیت اساسی خود را برعهده بگیرید و میراث نیکی از خود برجای گذارید. برای نجاتِ ایرانیکا بکوشید.”

ما به سرنوشت دانشنامه‌ی ایرانیکا علاقه داریم و مایلیم که روز به روز بر رونقِ این شاهکارِ فرهنگی افزوده گردد. از تمامِ ایرانیانِ فرهنگدوست و فرهیخته می‌خواهیم که به صورت جمعی به این کشمکشِ بیهوده اعتراض کنند و اجازه ندهند به جایِ حلِ یک اختلافِ ساده، میراثِ گرانبهایِ دکتر احسان یارشاطر از میان برود. اگر هشدار ما به جائی نرسد، شاید مجبور شویم از سازمان بازرسی ایالت نیویورک کمک بگیریم.”