نوشخانه 48
می نوشتم
همچون براندازان
که دهان باز بطری ها ندیده اند
اشک روی پنجره های نوش خانه ها
از شیشه هایش
شر شر عرق شرم می ریزند
آه زمستان برفی
جوانان شهرهای نقشه ایرانم
اشک شلیک های تنشان را
به جهان نشان می دهند
در این نوشخانه
می دانند که ایرانیم
همه نوش نوش می خوانند
برای دختران و پسران ایرانیم
ای نوشخانه دار
چشمانت به تازگی باز شد
تاریخ
دوباره نوشته می شود
شراب ها اشک نمی ریزند
12.20.2022
بنیاد میراث پاسارگاد