در سالگرد «روزجهانی کودکان بی گناه قربانی خشونت» (چهارم جون)، امسال نیز سازمان ملل متحد، در گزارش خود(برگرفته از سازمان یونیسف و دیگر سارمان های حقوق بشری) از وضعیت تاسف انگیز کودکان در بخش هایی از جهان گفته است: کشتار کودکان در جنگ ها، خشونت های جنسی در خانه و بیرون خانه، به خدمت گرفتن کودکان از سوی گروه های مسلح، ربوده شدن بچه ها، قاچاق دختر و پسر، تجاوز و استثمار جنسی کودکان، و بالاخره محرومیت از کمک های بشردوستانه این موجودات بی گناه که قرار است گردانندگان آینده ی بشریت باشند.
اما تعجب آور است که امسال نیز چون سال های قبل یک چیز را ننوشته اند: خشونت ها و کشتارهای دولتی. یعنی زندان و کشتار کودکان معترض به حکومت های مستبد، و خشونت و تجاوز و استثمار جنسی کودکان (زیرنام صیغه یا ازدواج) زیر سلطه ی این حکومت های خودی و اغلب مذهبی، که شکل ثابت شده و متداول آن در ایران خودمان سال هاست (و شدیدترین اش در چندین ماه گذشته) به وضوح دیده شده است.
آیا وقتش نیست که فعالین حقوق کودک ایرانی این نوع خشونت ها را به طور مرتب به یونیسف و سازمان های حقوق بشری اطلاع دهند و از آنها بخواهند که چشمانشان را بر این نوع خشونت هایی که زیر پوشش مذهب انجام می شود نیز باز کنند.
شکوه میرزادگی
سوم جون2023
بنیاد میراث پاسارگاد