نوروز بیا صلای آزادی باش
با طبل و دهل صدای آزادی باش
بیدار کن از خواب زمستانی خلق
هشدار بده خدای آزادی باش
***
نوروز عزیز مهربان آمده ای
پیری به سر آورده جوان آمده ای
با تاج گلی به سر خرامانه عروس
گلگشت به باغ و بوستان آمده ای
***
ای نم نم باران تو مرا پیدا کن
ای بوی بهاران تو مرا پیدا کن
شعرم تو بخوان به کوچه باغ همدان
ای صبح شمیران تو مرا پیدا کن
***
ای آتش کهنه همچنان سوزان باش
ای گرمی دل هماره تابستان باش
ای سیب هماره چهره ات گلگون تر
ای سبزه ی سبز همچنان رویان باش
***
نوروز بود که مرگ دشمن باشد
هر نارقد جوان تهمتن باشد
این خانه ز گرد جهل و سستی برهد
هم سبزو سپید و سرخ میهن باشد
***
نوروز بیا دوباره آبادم کن
از هرچه که بود و هست آزادم کن
نوروز بیا و ریشه کن کن غم را
اسفند شدم ز غم ، تو مردادم کن
***
بنیاد ستم بود که برکنده شود
تا چهره مرد و زن پر از خنده شود
باشد که رود به باد این جهل کهن
چون عطر قدوم تو پراکنده شود
***
هر گاه که غم مرا ز من می راند
چشمم چو به راه زندگی می ماند
هرگاه که می رسم لب صخره مرگ
عشق تو مرا به زندگی می خواند
***
ای عشق بمان که بی تو من خاک شوم
بی مرحمتت اسیر کولاک شوم
مانند شهاب غم وزیدن گیرم
خود چنگ ترانه های غمناک شوم
بنیاد میراث پاسارگاد