تمام مطبوعات بین اللملی از تاریخ 14 آوریل 2024 درگیر اخباروالتهاب جنگی هستند که سیاستهای ناکارآمد ج ا عامل اصلی آن است. جنگی که زاده ایدئولوژی است که در طی چهل وپنج سال گذشته، ایران را به مرزهای فرو پاشی اقتصادی، اجتماعی و سیاسی رسانده است.

ج ا بر خلاف خواست مردم صلح طلب ایران، آغازگر جنگی است که برای او منافع جانبی بسیار دارد. یکی از این منافع، سرکوب بی صدای زنان در هیاهوی جنگی است که هیچ ربطی به ملت ایران ندارد و جنجال بر گرد آن امکان سرکوب مخالفان بویژه زنان را فراهم ساخته است تا در سایه آن با انحراف اذهان عمومی به سمت جنگ، منکوب کردن زنان را که برای حق طبیعی خود از طریق نافرمانی مدنی تلاش میکنند، نامریی کند.

جنگ ازهمان آغازبه قدرت رسیدن ج ا، یکی از ابزارهای مهمی بوده است تا اذهان را منحرف، مخالفان خود را سرکوب و اعتراضات را مهار کند.

همزمانی جنگ با سرکوب زنان در این رژیم سابقه دار است. در دهه شصت ج ا با حربه جنگ و در پوشش آن با اعمال سرکوب گسترده مخالفان خود و اجباری کردن حجاب، سرکوب عمومی شهروندان را سازمان داد.

حجاب اجباری بر عکس تصوری که وجود دارد تنها به حقوق طبیعی زنان تجاوز نمیکند بلکه از همان آغاز، یکی از ابزارهای سرکوب گسترده تمام شهروندان بوده تا هر اعتراضی در نطفه خفه شود. این چنین حجاب اجباری در سیستم سرکوب ج ا جای مهمی را اشغال کرده است.

از دهه شصت تا امروز، سیستم سرکوب ج ا از یکطرف مخالفین خود را بی رحمانه با شکنجه ، زندان، اعدام و ترور مورد خطاب قرار میدهد و سعی در حذف آنان میکند و از طرف دیگر با تسخیر خیابان به دست سرکوب گرانش، شهروندان معمولی را مورد تعرض و ضرب و شتم قرار میدهد  و حتی آنها را به بهانه حجاب به قتل میرساند تا که ترس و ارعاب عمومی همه گیر شود و خیابانی که باید به تصاحب مردم معترض درآید، در خوف و ارعاب خالی بماند.

در واقع سرکوب بر گرد حجاب اجباری نه تنها حقوق زنان را نشانه میگیرد بلکه نقش بازدارنده برای جنبش های اعتراضی را هدف خود قرار میدهد. بدین سبب ج ا هرگز در رابطه با حجاب اجباری کوتاه نخواهد آمد.

در این چند دهه ،حجاب اجباری و سرکوب پر خشونتی که اعتراض مسالمت آمیز به آن، میتواند در پی داشته باشد تنها باعث تعرض به زنان نشده بلکه فضای عمومی را به ارعاب آغشته کرده است و برادران، پدران و همسران مارا نیز بطور مستمر درگیر آن کرده است و به جرات میتوان گفت که این سرکوب، تمام شهروندان و حقوق شهروندی را  در سایه مخوف خود قرار داده است.

حجاب اجباری ابزار سرکوب شهروندان بی سلاح است که از دهه شصت تاکنون هر بار که نظام ج ا احساس خطر و بی ثباتی سیاسی و اجتماعی میکند، هر بار که جامعه را آبستن اعتراضات می بیند با هراس، این حربه را مورد استفاده قرار میدهد. خیابان را اشغال میکند و برای ایجاد ارعاب به زنان تعرض میکند.

امروز ج ا در پناه هیاهوی جنگ ایی که به راه انداخته است  در پی مطرح کردن خود در منطقه و در تلاش برای باز یافتن ثبات خود در درون جامعه است، ثباتی که با جنبش انقلابی زن زندگی آزادی لطمه های برگشت ناپذیری را متحمل شده است. نافرمانی مدنی زنان، در واقع، تبلوری از حیات و تداوم این جنبش انقلابی است که ج ا مصمم است برای بقای خود، آن را نابود کند. اما تحولات اساسی که در بافت های جامعه بوجود آمده اند بی شک برگشت ناپذیرند و سرکوب تنها زمان وقوع واقعه را به تاخیر میاندازد.

در یک کلام، برای این رژیم جنگ و سرکوب بر گرد حجاب اجباری ابزارهایی کهنه برای تثبیت سیاسی هستند.

تحت لوای جنگ و در جنجال مطبوعاتی که براه افتاده است تمام توجه در سطح بین اللملی به سوی تحلیل این جنگ رفته است، در حالیکه خیابانها صحنه جنگی نا برابر و خشونتی بی سابقه علیه زنان شده است و حجاب اجباری یکبار دیگر ابزاری برای سرکوب شهروندان ایرانی.

در این وضعیت وخیم، بدون واکنش تاثیر گذار هر یک از ما، و بدون واکنش بین اللملی محکم ، هماهنگ و گسترده در رابطه با سرکوب خشن زنان در خیابان های شهرهای مختلف ایران، زنان ایران به حتم قربانیان اصلی جنگ با اسرائیل خواهند بود.

شیوا پارسایی

 نوزده آوریل 2024

بنیاد میراث پاسارگاد