با کمال تاسف با خبر شدیم که آقای مسعود سپند، شاعر و نویسنده ایراندوست زندگی را وداع گفت
بنیاد میراث پاسارگاد درگذشت ایشان را به خانواده، دوستان و دوستداران ایشان تسلیت می گوید
مطلب زیر نوشته ی آقای منوچهر یزدیان است که در سال 1389، در مورد مسعود سپند نوشته شده است:
یادشان همیشه روشنمسعود سپند در سال ۱۳۲۲ در سربیشه بیرجند زاده شده و بزرگ شده‌ی مشهد است. پس از دوره‌ی دبیرستان به دانشکده افسری رفته و موفق به گرفتن فوق لیسانس در رشته‌ی جرم‌شناسی میگردد. پس از اتمام تحصیلات، با درجه افسری به استخدام شهربانی درآمده و آخرین واحد شغلی او اداره‌ی آگاهی شهربانی بوده است .
مسعود سپند پس از استقرار حکومت اسلامی از ایران خارج شده و در کالیفرنیا زندگی میکند.
عشق مسعود سپند به ایران و ایرانیان پایه‌ی کارهای هنری اوست. این عشق او را نه به گروهای سیاسی بلکه به کاری فرهنگی میکشاند که ایرانیان زیادی را با گرایش‌های مختلف فکری بخود جلب میکند. سادگی زبان مسعود تحقق “جانا سخن از زبان ما میگوئی” است.
از مسعود سپند تا کنون (تا سال ١٣٨٩) دو کتاب منتشر شده است: بوی جوی مولیان و پالپال. بوی جوی مولیان سفرنامه‌ی او به تاجیکستان است که به‌راستی بوی “جوی مولیان” را که اکثر ایرانیان هرگز اجازه‌ی آشنائی با آنرا نداشته‌اند زنده میکند.
پالپال مجموعه‌ای است از اشعار مسعود سپند که شعر “ایران من” یکی از اشعار آن مجموعه است.
کار دیگر سپند همکاری در انتشار مجله‌ی خاوران در کالیفرنیا بوده است که بیش از چهارسال ادامه داشته است. این همکاری مسعود را به ابوسعید ابوالخیر بر میگرداند که گفته است:
سرتاسر دشت خاوران سنگی نیست
کز خون دل و دیده بر آن رنگی نیست
در حال حاضر (سال ١٣٨٩) مسعود سپند دست‌اندر کار تهیه و انتشار یک مجموعه‌ی داستانی شامل یک داستان بلند و یازده داستان کوتاه است.
از دیگر فعالیت‌های فرهنگی مسعود سپند تهیه و پخش برنامه‌ی تلویزیونی است با نام “با همستان”. او از طریق پخش برنامه‌های باهمستان (به روی ماهواره) ایرانیان را با خودشان و ایران بیشتر آشنا میکند. برای مسعود تنها مشهدی، تهرانی، تبریزی و مهابادی و غیره ایرانی نیستند. او تاجیکان، افغان‌ها و کلیه‌ی فارسی زبانان را مخاطب قرار می‌دهد.
مسعود سپند از سال ۱۹۹۵عضو شورای مرکزی انجمن تاجیکان و فارسی‌زبانان جهان (پیوند) است.
بنیاد میراث پاسارگاد