تاریخ انتشار: October 23, 2025
بانو شهران طبری: ژورنالیست و پژوهشگر مسایل سیاسی
با شادباش های گرم بمناسبت بیستمین سالگرد تاسیس بنیاد میراث پاسارگاد و برگزیدن روز 7 آبان بنام کورش بزرگ و
با سپاس از بانو شکوه میرزادگی و همیارانشان از تلاشی پیگیر برای آموزش و آگاهی رسانی در اهمیت و حفظ آثار تاریخی میهنمان ایران.
با بهره گرفتن از این فرصت نگاه کوتاهی دارم به جایگاه نمادین کورش بزرگ و اهمیت آن در تاریخ ایران بخصوص در شرایط کنونی میهنمان.
“کورش پدر ماست ایران وطن ماست”
این شعار نافذ جمع کثیری از جوانان ایرا ن بود به روایتی بیست هزار نفر، که در روز 7 آبان 1395 علیرغم بستن راه اتومبیل ها با پای پیاده به پاسارگاد بر سر مقبره کورش جمع شدند و با ارج نهادن بر هویت ملی خود فصل تازه ای از ملی گرایی مدنی و دموکراتیک را در ایران رقم زدند.
درست 45 سال پیش از این تاریخ محمد رضا شاه پهلوی در همان محل در برابر مقبره کورش بزرگ از او تقدیر کرد و گفت:
” کورش آسوده بخواب ما بیداریم”
شعاری که در آن زمان فصل دیگری از توسعه و سربلندی ایران را نوید میداد.
شوربختانه نسل جوان آن زمان، نسل من، در رویاهای ساخته و پرداخته روایت های تخیلی و وارداتی از همسایه شمالی آن را نشنید وبا نخوتی تو خالی- بخت خود و میهن را به روزگاری سیاه سپرد.
بیداری نسل جوان ما در هفت آبان 1395 پیامی بود در شناخت خطاهای گذشته و مبارزه ای دیگر با تیره روزی وبیداد حکومت اسلامی.
اما انچه کورش بزرگ را در کنار نماد ملی ارزشی دو چندان می بخشد تنها یک نام و بزرگترین امپراطوری تاریخ جهان نیست.
نام او و آنچه از روش و منش خود به یادگار گذاشته استوانه ایست که جلوه ارزشهای انسانی جهان پیشرفته امروزی است. ارزشهایی که خواست نسل جوان ماست.
درست یک قرن پیش از انقلاب 57 استوانه کورش در عراق امروز که بخشی از امپراطوری کورش بزرگ بود کشف شد و در عوض انکه به زادگاه خود در ایران برگردد به موزه بریتانیا رفت و سالها بعد الهام بخش نگارش سند اعلامیه جهانی حقوق بشر پس از جنگ جهانی دوم در سال 1327 شمسی شد. سندی که امروزه ما خواهان پیروی از ان در نگارش قانون اساسی جدیدمان پس از برکناری جمهوری اسلامی هستیم.
جا داری گوشه هایی از ترجمه استوانه کورش رابازگو کنیم . باشد که پندار نیک او را هرگز فراموش نکنیم.
” منم کورش شاه بابل شاه سومر و چهار گوشه جهان… آنگاه که بدون جنگ و پیکار وارد بابل شدم همه مردم گامهای مرا با شادمانی پذیرقتند…ارتش بزرگ من با صلح و آرامی وارد بابل شد نگذاشتم رنج و آزاری به مردم این شهر و این سرزمین وارد آید. وضع داخلی بابل و جایگاه های مقدسش قلب مرا تکان داد. من برای صلح کوشیدم.
من برده داری را برانداختم وبه بدبختی آنان پایان بخشیدم. فرمان دادم که همه مردم در پرستش خدای خود آزادِ آزاد باشند و آنان را نیازارند. فرمان دادم که هیچکس اهالی شهر را از هستی ساقط نکند…”
“مردم سروری را شادباش گفتند که به یاری او از چنگال مرگ و غم رهایی یافتند و به زندگی باز گشتند…”
“همه مردمانی را که آواره و پناهنده شده بودند به جایگاههای خود برگرداندم. خانه های ویران آنها را آباد کردم. همه مردم را به همبستگی فراخواندم.
من برای همه مردم جامعه ای ارام فراهم ساختم با صلخ و آرامش.
بالطبع جامعه امروز ما از شعار “همه باهم” در انقلاب 57 عبور کرده، راه بلوغ سیاسی را می پیماید. در حالیکه بدرستی جامعه ای متکثر است هنوز توانایی اتحاد نیروهای متکثر را برای رسیدن به همبستگی و بلوغ دموکراتیک پیدا نکرده.
باشد که پیام کورش بزرگ را با فعل ما به جای من و همراه با نظمی نوین و تنها رهبر نوین سرمشقمان کنیم و بگوش گیریم. وباز هم باشد که بتوانیم بار دیگر بگوییم ” کورش آسوده بخواب ما بیداریم”.
بنیاد میراث پاسارگاد