برای این که اجازه ندهیم نوروز و جشن های ملی ایرانی مان را خانگی کنند؛ چه باید کرد
خوشبختانه نوروز توانسته است در درازای چهارده سده نه تنها خود را از گزند دین‌فروشان در امان بدارد، که کیستی ملی و فرهنگی ما ایرانیان و دیگر ملتهای فلات ایران را هم پاسداری کرده است. یکی از برجسته‌ترین ویژگیهای نوروز همانا همگانی بودن آن است، نوروز جشنی است که در خیابان و با پیام‌آوران بهار آغاز می‌شود، سپس با جشن چهارشنبه‌سوری ادامه می‌یابد، آنگاه در دم آغاز سال نو به خانه و خانواده بازمی‌گردد و سپس دوباره برای سیزده روز خانه بخانه و کو به کو گرد شهر می‌گردد، تا با جشن رویش و سرسبزی و در یک میهمانی بزرگ ملی در آغوش طبیعت به پایان برسد. راز ماندگاری نوروز درست در همین همگانی بودن آن است، و ما نیز اگر می‌خواهیم که همچنان نگاهبان کیستی ملی و زیست فرهنگی ما باشد، باید آن را بمانند نیاگانمان به کوی و خیابان و محله و میدان ببریم.
ایرانیان درون کشور سالها است که کارناوالهای شادی براه می‌اندازند و بدینگونه سهم خود را در این جنبش فرهنگی ادا می‌کنند. وظیفه ما ایرانیان خارج از کشور نیز در این است که این گاهنبار نوزائی جهان را تا جایی که در توانمان هست، در مکانهای عمومی و در کنار همدیگر به جشن بنشینیم.
بنیاد میراث پاسارگاد