تاریخ انتشار: August 19, 2025
بنا بر گزارش خبرگزاری ها به تازگی باستانشناسان با هدف تعیین عرضه و حریم محوطه باستانی سورت اجازه آغاز به کار گرفته اند.
چشمه‌های زیبای «باداب سورت» در استان مازندران، که به چشمه‌های رنگی معروف هستند، دومین میراث طبیعی ایران می باشد که بعد از کوه دماوند به ثبت ملی رسیده اند. این چشمه ها با مزه های متفاوت آب علاوه بر زیبایی ، ارزش درمانی بسیار بالایی دارد که گفته می شود در کمتر جای دنیا شبیه آن پیدا می شود.
این منطقه که علاوه بر چشمه های زیبایش، باستانشناسان معتقدند یکی از مهمترین استقرارگاه های عصر مس و سنگ و دوران آهن می باشد. سالیان سال است که به حال خود رها شده واکنون تازه به صرافت افتاده اند که برای آن تعیین حریم کنند.*
سورت محوطه ای ای باستانی ست که به دلیل چشمه هایی پلکانی که رنگارنگ های متفاوت به عنوان دومین اثر طبیعی ملی ایران به ثبت رسیده. حضور باستانشناسان به این منطقه اکنون به دلیل یافته هایی تاریخی ست و نشان می دهد که این منطقه یکی از مهمترین استقرارگاه های عصر مس و سنگ و دوران آهن می باشد.
به گفته ی آقای سامان سورتیجی که سرپرستی این تعیین حریم را بر عهده دارد به خبرنگاران گفته است: «در جهان تعدادی چشمه پلکانی و مشابه سورت وجود دارد اما تنها عامل یگانه بودن این اثر طبیعی در جهان، تنوع طعم و خواص آن است. چشمه بزرگ‌تر دارای حوضچه‌ای به وسعت حدود ۵۰۰ مترمربع با آب بسیار شور، چشمه‌های کوچک‌تر با آب کمی ترش و گازدار و همچنین چشمه‌ای غیرقابل آشامیدن که برای دام کشنده است، این اثر طبیعی را رازآلود و خاص کرده است. افزون‌بر این، چشمه‌ای در بالادست با آب گوارا و دائمی زمینه‌ساز شکل‌گیری استقرار کهن در این منطقه بوده است.»
سورتیجی همچنین گفت: «متاسفانه حفاری‌های غیرمجاز، جاده‌سازی و نیاز به توسعه گردشگری و ایجاد فضاهای خدماتی، این محوطه ارزشمند را در معرض تهدیدهای جدی قرار داده است، از این رو اجرای برنامه گمانه‌زنی با هدف تعیین عرصه و پیشنهاد حریم قانونی، گامی ضروری برای حفاظت پایدار از این میراث باستانی و طبیعی محسوب می‌شود. این پژوهش نه تنها امکان کنترل فعالیت‌های عمرانی در این محدوده را فراهم می‌آورد، بلکه به روشن شدن ابعاد تاریخی آن کمک کرده و زمینه‌ساز کاوش‌های گسترده‌تر، مدیریت بهتر و حفاظت مؤثر از این منطقه در آینده خواهد شد»
بنیاد میراث پاسارگاد
————————
*حریم محوطه ای را در اطراف یک اثر باستانی – تاریخی – طبیعی می گویند که دولت و سازمان های حفظ میراث فرهنگی موظف هستند از آن حفاظت کنند. این حفاظت دو گونه است
- مراقب باشند که با ساختن بناهایی در اطراف این محوطه به نما و منظر اثر لطمه ای نخورد.
- مراقب باشند که با ساختن هر نوع چیزی در اطراف اثر، یا حفاری کردن غیرقانونی در این محوطه به پایه های اثر لطمه ای نخورد و آثار درون آن دزدیده نشود.
بنیاد میراث پاسارگاد