پژوهش‌های تاکنونی آرمین لنگرودی در تاریخ ادیان ایرانی همواره با متدی علمی و مبتنی بر آخریندستاوردها و پژوهش‌های ایرانشناسی انجام یافته‌اند. واکاوی ریزبینانۀ تاریخ اجتماعی ایرانیان از آغاز پدیداری‌شان بر صحنۀ تاریخ و همچنین بررسی باورهای آنان با توجه به پژوهش‌های ایرانشناسان شناخته شده، زیربنای تحقیقات دین‌شناسی و تاریخ‌شناسی نویسنده را شکل می‌دهند. از اینرو – بعنوان نمونه – او برای نشان‌دادن چرایی برجسته‌تر شدن دینِ زرتشتی در زمان داریوش، به چگونگی به‌قدرت رسیدن این پادشاه می‌پردازد، تا ضرورت وقوع این رویداد را نمایان کند. بنابراین، این کتاب تنها یک پژوهش دربارهٔ «باورهای ایرانی» نیست، بلکه مروری بر زمینه‌های پدیداری آنها، یعنی «کیستی ایرانیان» نیز می‌باشد. در این کتاب نویسنده در کنار پژوهش اصلی‌اش، بگونه‌ای جانبی، درپی روشن نمودن پروسهٔ فرم‌گیریِ تفکرهایی است که بعدها بر بستر آنها دین عربی حاکم بر ایران شکل گرفت. آشنایی نزدیکتر با این رویدادها ما را به چرایی و چگونگیِ «برایش» دین اسلام رهنمون و فهم ریشه‌های آنرا آسانتر می‌کند. نویسنده در اینجا نیز بار دیگر تلاش کرده دیدگاه خود مبنی بر "برایشی" و نه "آفرینشی" بودن ادیان را، اینبار با مرکزیت دادن به دین‌های ایرانی، روشنتر به‌نمایش بگذارد.دیدگاهی که به ادیان یک ویژگیِ تاریخی می‌دهد و بدین‌ترتیب آنها را از "تقدس" دروغین بافته شده در پیرامونشان جدا می‌نماید.
بنیاد میراث پاسارگاد