حضور هزارها پاسدار و مامور و خانواده هایی که از این حکومت بهره ای می برند، در استادیوم 100 هزار نفری از همه ی شوهای حکومتی بی ارزش تر بود. این نمایش که به طور قطع برای نشان دادن نمایشی از «عظمت» طرفداران حکومت به کشورهای خارجی و ترساندن صدها هزار تن از مردمان معترض ایران بود؛ این بار کاملا به زیان حکومت تمام شد. اولا که مردمان رنج دیده ی ایران آنقدر سوخته اند که تحمل شان به پایان رسیده ودر عین حال این واقعیت را دریافته اند که اگر به پاخیزند، حضور 100 هزار و دویست هزار و حتی چند میلیون طرفدار حکومت نمی تواند جوابگوی ده ها میلیونی آن ها بشود. و جالب است که پس از چندین سال خبرگزاری های مهمی چون رویترز و آسوشیتدپرس، و رسانه هایی چون سی.ان.ان و فرانسه 24 و العربیه و … خبر اعتراضات مردمان در ایران را گفته و نوشته ند؛ همین طور برخورد خشن حکومت با شلیک گلوله و گاز اشک آور را.
در حال حاضر همه چیز این واقعیت را نشان می دهد که عمر حکومت اسلامی به راستی به پایان خود رسیده؛ اگر که مردمان تهران همت کنند؛ و به پا خیزند. و اگر که دوباره یکی از روسای جمهور آمریکا یا اروپا با حمایت از حکومت اسلامی همه چیز را (البته باز به طور موقت) به هم نریزد.
کاش اپوزیسیون حکومت اسلامی خارج کشور این واقعیت را درک کند، و از کنج اتاق های اینترنتی خود بیرون آید و روز و شب از طریق خبرگزاری ها و رسانه ها، و از طریق نمایندگان مجلس و سنای کشورهای اروپایی و آمریکایی و دیگر کشورها از رهبران سیاسی این کشورها بخواهند که از دخالت در امور ایران و حمایت از حکومت ایران خودداری کنند و اجازه دهند که مردمان ایران خودشان برای خودشان تصمیم بگیرند.
برگرفته از فیس بوک شکوه میرزادگی
بنیاد میراث پاسارگاد