بخش کوتاهی از مطلب خانم مریم پاپی زیر عنوان «زبان فارسی در هند تاریخ غنی دارد*
«از آغاز استقرار حکومت آنها در هند، نگرش انگلیس نسبت به ایران در بهترین حالت مبهم و به ویژه نسبت به زبان فارسی نامطلوب بود. قانون آموزش انگلیسی 1835 اساساً آموزش زبان فارسی در هند و استفاده رسمی از آن در دادگاه های هند را ممنوع کرد. تا این زمان، هندی‌ها با پیشینه‌های گوناگون (هندو، مسلمان،« سیک و غیره) می‌توانستند به زبان فارسی به‌عنوان یک زبان مشترک زبانی تکیه کنند. حذف زبان فارسی برای تحکیم سلطه بریتانیا بر شبه قاره هند مفید بود. جمعیت بزرگ و متنوع هند نیز اکنون از گستره وسیعی از فارسی زبانان در آسیای مرکزی، افغانستان و ایران جدا شده بود. برای تضعیف بیشتر پیوندها بین »هندوها، مسلمانان، سیک‌ها و غیرهند، و شرکت بریتانیایی شرق نیز از ترویج فرقه‌های اسلامگرای افراطی که به دنبال حذف تأثیرات فرهنگی ایرانی و هندی بودند، حمایت کردند».
«سال بزرگداشت زبان پارسی»
بنیاد میراث پاسارگاد