مراسم سالانه برداشت گل و گلاب گیری در شهرهای مختلف ایران شروع شد
متاسفانه امسال نیز چون سال گذشته به دلیل شیوع کرونا مردمان نمی توانند در این مراسم شرکت کنند
برخی از باستانشناسان و زبان شناسان معتقدند که «رز» فرانسوی، «روزا» ی یونانی و «گل سرخ» ـ فارسی جدید ـ همه از کلمه ی «وردا» ی(1) ایران باستان گرفته شده است. و نامی که اواخر دوران صفویه به آن دادند یعنی «گل محمدی» (و مدعی شدند بوی گلاب بوی تن پیامبر اسلام است) نام اصلی این گل نیست.
پیشینه رز و به ويژه «رز صورتی» از دوران هخامنشی و با نام «وردا» می باشد که در منطقه فارس و بیشتر مناطق ایران آن روزگار کشت و پرورش داده می شد و برای مراسم مذهبی و یا ملی و یا ساختن عطر از آن استفاده می شده است.
بعدها این گل قرن ها با نام «گُل» و سپس «گُل گلاب» شناخته می شد. و از اواسط دوران قاجاریه نام شیعی «گل محمدی» در بیشتر نوشته ها و گفته ها به کار گرفته شد.
در رم باستان، یونان باستان، مصر باستان نیز این گل برای عطر گیری استفاده می شده است.
و اکنون نیز این گل در سراسر جهان با نام «رز» (در رنگ های مختلف سرخ و صورتی و سفید و زرد برای ساختن عطرهای مختلف، گلاب، یا استفاده در غذاها و چای ها و مرباها و حتی برخی از مشروبات الکلی و یا «عطر درمانی»استفاده می شود.
گل سرخ و گل صورتی (یا گل گلاب) ایران به دلیل بوی خوش آن شهرتی جهانی دارد. این گل از طریق غرب آسیا به اروپا برده شد و در فرانسه برای صنعت عطرسازی کشت و پرورش داده شد.
در حال حاضر مزارع «وردا» یا «گل گلاب» به صورت عمده و در 14 استان کشور وجود دارد که بیشترین سطح کشت در استان های فارس، اصفهان، سمنان، کرمان، و آذربایجان شرقی ست.
ایران سالیان سال است که یکی از مراکز مهم تولید گلاب است و سالانه ده ها هزار تن گلاب در شهرهای مختلف آن تولید می شود.
کار بردداشت «گل گلاب» یا «وردا» قرن هاست که در ایران و در ماه اردیبهشت (آوریل) طی مراسم زیبایی شروع می شود و هر ساله مردمان زیادی از شهرهای مختلف برای شرکت در جشن گلاب گیری به استان فارس و کرمان و آذربایجان می روند. سال گذشته و امسال به دلیل «کرونا» این مراسم زیبا و عطرآگین گلاب گیری تعطیل بوده اما کار بردداشت و گلاب گیری همچنان به راه است.
——————————————————
1ـ varǝδā – بهرام فره وشی: سرگذشت واژه گل/ ایرانویج. دانشگاه تهران
بنیاد میراث پاسارگاد
بنیاد میراث پاسارگاد