دولت روحانی با محیط زیست ایران چه کرد؟ ـ دکتر جلال ایجادی
در تمام دوران جمهوری اسلامی سیاست در عرصه محیط زیستی جز ویرانگری در طبیعت و نابودی فزاینده ثروت های طبیعی و افزایش بحران چیز دیگری نبوده است. دولت های گوناگون با مدیران و
در تمام دوران جمهوری اسلامی سیاست در عرصه محیط زیستی جز ویرانگری در طبیعت و نابودی فزاینده ثروت های طبیعی و افزایش بحران چیز دیگری نبوده است. دولت های گوناگون با مدیران و
در پی لغو ویزا برای سفرهای گروهی شهروندان ایرانی و روسی، به روسیه و ایران، روز گذشته روسیه یک گروه 38 نفره ایرانی را (که به قصد دیدار از بازی های فوتبال جام ملت
اخیراً طرحی برای «تغییرات بنیادین» ساختارهای اینترنت توسط رضا تقیپور نماینده مجلس پیشنهاد شد که تا کنون 170 نماینده ولی فقیه آن را امضا کردهاند و بزودی به طور علنی در مجلس اسلامی مورد بحث
مروری بر رساله ی حسن خداداد آذربایجانی در سال 1292 قمری (1254 خورشیدی) و مقایسه نگاه روشن یک دیپلمات صدسال پیش با سیاستمداران امروز ایران در گفتگویی از دکتر علیرضا نوری زاده، با دکتر ماشاالله
بدرود و یاد بود، #اسماعیل_خویی پدرِ گرانمایه ام ؛دوست ما و شما، و دلسوز مردم ایران و جهان روز سه شنبه ۴خرداد ۱۴۰۰(۲۵ ماه می ۲۰۲۱)در ساعت۱/۴۲بامداد ، در بیمارستان واتفورد، در شمال لندن، با
پنجم جون، روز جهانی محیط زیست یکی از بزرگترین رویدادهای سالیانه است که توسط سازمان ملل متحد (UN) برای ایجاد آگاهی در مورد اهمیت حیاتی حفظ طبیعت برگزار می شود. این روز در سال 1972،
اعضاء اتحادیۀ قبایل ماد: بوسیان (ثروتمندان، قبیلۀ حکومتی ماد)، پارتاکانیان (مردم اصفهان و کاشان)، ستروخاتیان (کلاهخود بلندان، سکاییان کردستان)، آریزانتیان (مردم الیپی یا به احتمال زیاد پارسها)، بودیان (ساگارتیان، گورانها) که حاکم لولوبیان (کلهرها)
ایران؛ مهد قنات دنیا در چنگال کمآبی آمارها نشان میدهد در۱۴ سال گذشته حدود ۷۴ میلیاردمتر مکعب آب بیشتر از حجمی که باید از سفرههای زیرزمینی برداشت میکردیم، بیرون کشیدیم که نتیجه آن کاهش چشمگیر
توهم «انتخاب» در اسلام برخاسته از چندین بدفهمی درهم پیچیده است که بر پایهی فرهنگِ دینی و توتالیتاریستی حکومت در ایران بنا گردیده است. توهم اول از ترجمهی اشتباه آیه ۲۵۶ سوره اَلبَقره میآید که
ماشاءالله آجودانی، پژوهشگر تاریخ و نویسندهی چند کتاب مهم دربارهی انقلاب مشروطه و اندیشههای تجددخواهی در ایران است. یکی از بحثهای اصلی او در نوشتههایش، نقد روشنفکران دورهی مشروطه است، مثلاً اینکه برخی از مفاهیم