بنیاد میراث پاسارگاد، به رسم هر ساله ی خود، امسال نیز، در آستانه ی «نوروز» بزرگترین و مهم ترین عید و جشن ایرانیان، نامی را برای سالی که از راه می رسد انتخاب و پیشنهاد می کند.
هدف بنیاد میراث پاسارگاد از این نامگذاری، برانگیختن توجه مردمان به ارزش های کم نظير فرهنگ خردمدار و مهرآفرین ایران از یک سو، و آگاه کردن آن ها از اعمال ویرانگرانه، تبعیض آلود و یا فرهنگ ستیزی ست که سرزمین ما را در خطر نابودی قرار داده اند.
امسال بنیاد میراث پاسارگاد به دلایلی که ذکر خواهد شد، سال 1400 خورشیدی را «سال بازآفرینی فرهنگ ایرانی» نام نهاده است.
سال پیش روی ما، از سال های استثنایی ست، زیرا ما نه تنها در آغاز سالی نو، که در آغاز سده ای نو قرار داریم.
سده ی که به پایانش چندروزی بیش نمانده است، اگر چه در آغازش ورود رسمی ما از دنیایی بسته و عقب مانده، به جهانی پیشرونده و امروزین بود، اما متاسفانه در دهه های آخرین آن گرفتار بازگشتی هراس انگیز به اعماق تاریکی هایی شده ایم که به سختی از آن بیرون آمده بودیم.
امروز و اکنون درست در آستانه ی سده ای نو، وضعیت ایران و ایرانی، چه از نظر سیاسی و چه از نظر اقتصادی و فرهنگی آنقدر فلاکت بار است که (که به نسبت زمان) حتی قابل مقایسه با دو سه سده ی پیش هم نیست.
اما آن چه بیش از پس رفت اقتصادی و سیاسی جای نگرانی دارد، پس رفت فرهنگی ست که اکنون در همه ی زمینه ها به روشنی دیده می شود؛ از آموزش و پرورش گرفته که یادآور مکتب خانه و حوزه های مذهبی ست، تا موسسات عریض و طویل ظاهرا آموزشی که کارشان صرفا تدریس خرافات، خشونت، و «علوم مذهبی ـ شیعی» و گسترش ستم های جنسی و جنسیتی و نژادی و قومی می باشد و تا رسانه های دیداری و شنیداری که برنامه هایشان گویی مستقیم از عقب مانده ترین دوران های قاجاریه پخش می شود.
تاریخ نشان داده است که پس رفت سیاسی و اقتصادی با تغییر یک حکومت دیکتاتوری به یک حکومت مردمی به راحتی جبران پذیر است. اما متاسفانه پس رفت فرهنگی را نمی توان به راحتی و به سرعت جبران کرد؛ به ويژه که آن پس رفت، نتیجه ی سال ها دیکتاتوری مذهبی بوده باشد.
ما در بنیاد میراث پاسارگاد، بر این باور هستیم که اگر هر چه زودتر اقدامی در ارتباط با این فاجعه ی فرهنگی انجام نشود، ما نه تنها در سال نو که در سده ی نو نیز جز نابودی هر چه بیشتر ارزش های فرهنگی مان چیزی به دست نخواهیم آورد. و می اندیشیم که در چنین شرایطی به یک جنبش روشنفکرانه، برای بازآفرینی فرهنگ ایرانی مان، نیازمندیم. جنبشی که مهم ترین مبارزه اش با فرهنگ ستیزی حکومت اسلامی از یک سو، و مهم ترین تلاش اش برای زنده نگاهداشتن و آموزش عناصر ارزشمند فرهنگ ایرانی از سویی دیگر باشد؛ عناصری چون نبود تبعیض های جنسی و جنسیتی، احترام به آزادی عقیده و مذهب، و این که در فرهنگ ایرانی خرد، شادمانی و مهربانی بر تارک هستی نشسته است.
ما امسال و در آغاز سال و سده ای نو بوجود آمدن چنین جنبشی را به همه ی ایرانیانی که به فرهنگ ایرانی باور دارند، و از نابودی روزمره آن نگران اند، پیشنهاد می دهیم.
جنبش بازآفرینی فرهنگ ایرانی، می تواند در هر سازمان و حزب و گروه و جمعی، و حتی در هر خانواده ی ایرانی عضو داشته باشد. شرط عضویت آن نیز تنها باور داشتن بر عناصر مهم فرهنگ ایرانی ست.
آغاز سده ای نو می تواند شروعی زیبا و به هنگام باشد برای باز آفرینی فرهنگ ایرانی ما. فرهنگی که اگر آن را از دست بدهیم، یا انسان هایی بی هویت خواهیم شد و یا گم شدگانی در اعماق فرهنگی سیاه که بیش از هزار سال است چون بختک بر سر ما افتاده است.
با آرزوی سال نویی فرخنده، در ایرانی، با مردمانی سالم و شاد، و فضايي زنده و زیبا از آزادی.
با مهر و خرمی
از سوی بنیاد میراث پاسارگاد
شکوه میرزادگی
در آستانه سال 1400 خورشیدی مارچ 2021
بنیاد میراث پاسارگاد