در چهار دهه گذشته حکومت اسلامی بیشتر سدهایی را که بنا کرده، نتیجه ای جز زیان برای ایران و ایرانی نداشته است.
این سدها تا کنون علاوه بر نابود کردن کشاورزی، از بین بردن محیط زیست، خشک کردن رودخانه ها و دریاچه ها، و بوجود آوردن بحران کم آبی، هربار محوطه های وسیعی از میراث فرهنگی و تاریخی ایرانزمین را (که آن ها نیز از ثروت های مادی و معنوی ملی ما هستند) نابود کرده است.
در تمام این سال ها بارها و بارها کارشناسان ایرانی و غیر ایرانیِِ محیط زیستی و کارشناسان میراث فرهنگی غیر دولتی،در مورد زیان بخش بودن این نوع سدها به مسئولین حکومتی هشدار داده اند اما هیچ اثری نداشته است.
در حال حاضر حکومت اسلامی بیش از 160 سد در سراسر ایران ساخته است (و در حال برنامه ریزی برای ساختن ده ها سد دیگر است). اکنون دیگر برهمگان روشن شده که ساختن این سدها، نه به دلیل کمک به مردمان، که به دلیل زد و بندهای مالی حکومت است. ساختن هر سدی میلیاردها پول بیت المال را به جیب پیمان کارانی می ریزد که یا از وابستگان مسئولین درجه یک حکومتی هستند، و یا وابستگان سران سپاه.
با ماجرای سد سیوند، «بنیاد میراث پاسارگاد» و برخی از مهندسین و زمین شناسان و کارشناسان محیط زیستی مستقل توانستند هم این زد و بندهای مادی سد سازی حکومت اسلامی را رو کنند و هم برنامه ریزی های ویرانگرانه حکومت را برای نابودی آثار تاریخی و فرهنگی قبل از اسلام را.
اما با وجود همه ی رسوایی ها و فاش شدن همه ی زد و بندهایی که پشت ساختن این سدها وجود دارد، هنوز و همچنان سدسازی یکی از کارهای دایمی حکومت اسلامی شده است. و سالی نیست که در پی آبگیری یک یا دو سد خبر خشک شدن رودی و دریاچه ای، و نابود شدن بخش های عمده ای از مناطق کشاورزی، و یا به زیر آب رفتن محوطه های وسیعی از میراث تاریخی غیر مذهبی ایران شنیده نشود.
تازه ترین این سدها «سد چم شیر» است که به زودی آبگیری می شود. و بیشتر کارشناسان و حتی همه ی مسئولین دولتی می دانند که با این آبگیری علاوه بر نابودی بلافاصله رودهای «خیرآباد» و «زهره» محیط زیست آن منطقه را به هم می ریزد و باعث افزایش ریزگردها در بخش هایی از خوزستان می شود، و در کنار همه ی این ها حداقل سه دوره ی معماری از دوران ساسانی و آثار بیشمار دیگری از میراث فرهنگی و تاریخی با ارزش ما را نابود خواهد کرد (البته همانگونه که بارها اتفاق افتاده، در زمان ساخت و ساز این سدها و برخی دیگر از عملیات «به اصطلاح خودشان» عمران و آبادانی آن ها بسیاری از آثار منقول را که امکان خارج کردن آن ها از ایران هست، از ملت ایران دزدیده و به موزه دارهای شخصی خارج کشور می فروشند)
و در کنار همه ی این ها جیب پیمان کاران وابسته به حاکمین حکومت اسلامی نیز فربه تر می شود.
گذشته از همه ی این ویرانی ها و زیان های طبیعی و فرهنگی و اقتصادی؛ به گفته کارشناسان آب این سد به دلیل وجود نمک نه به درد شرب می خورد و نه به درد کشاورزی.
آقای حیدر زارعی عضو هیئت علمی دانشگاه مدتها پیش به مسئولین هشدار داده که «اگر سد چم شیر مانند سد گتوند آبگیری شود و جواب نگرفتیم راه برگشتی وجود ندارد»
شهرام صداقت ـ تهران
بنیاد میراث پاسارگاد