به گزارش خبرگزاری مهر در ایران« سیدانور رشیدی در جلسه بررسی دو پروژه سرمایه‌گذاری سد وحدت و قشلاق گریزه اظهارکرد: «سد وحدت به ظرفیت و پتانسیل اجرای طرح گردشگری بسیاری را دارد و در همین راستا چند فاز گردشگری تعریف و بسته‌های سرمایه‌گذاری تدوین شده است. »
این یکی از چندین خبر مربوط به احداث اماکن گردشگری در اراضی طبیعی سنندج در هفته های گذشته است. در نگاه اول ممکن است برای بیننده عجیب یا غیر قابل درک باشد که چه طرح گردشگری خاصی میتواند در حدفاصل زمین های بین جاده و سد اجرا شود؟ آن هم درشرایطی که گردشگری تفریحی کلا ممنوع است و خانه های تاریخی سنندج در حال فروریختن است و سنندج حتی یک هتل خوب ندارد؟ البته سنندج مثال است و نه قاعده . چرا که این طرح ها سالهاست در گوشه و کنار کشور اجرا می شوند.
بگذاریم ترجمه کنیم:از فارسی به فارسی. منظوراز طرح گردشگری، گرفتن اراضی طبیعی و تقدیم آن به بخش خصوصی وابسته به شهرداری و تبدیل منطقه به یک پارک آلوده ، بدون سرویس کافی و از همه بدتر در کنار منابع آبی محدود منطقه ست. منظور از گردشگر، مردم محلی ست که به دلیل نبود تفریحات مناسب و فضای سبز شهری ،برای گذراندان ساعاتی خارج از نظارت سخت و خشک شهری ، به طبیعت پناه میبرند و هم میهنان دیگر که گهگاهی به این شهر سفر میکنند.
به طور کلی دو دیدگاه درباره پارک های تفریحی و تفریحگاه های موجود در اراضی طبیعی وجود دارد. دیدگاه اول که مخصوص حکومت حاکم بر ایران است ،توسعه این زمین ها و بهره کشی اقتصادی از طبیعت نیمه جان در قالب دکه و دستشویی بین راهی و سوغاتی فروشی ست. دیدگاه دوم که دیدگاه پایدار و حفاظتی جهانی ست اما ،بر اساس ایجاد محیطی آرام برای لذت بردن گردشگر از طبیعت وبهره گیری از مهندسی محیط زیست با هدف کم کردن تاثیر مخرب فعالیت های انسانی بر طبیعت است. در بهترین حالت نتیجه این گونه طرح ها تخریب طبیعت و در بدترین حالت زمین خواری پس از تجریب بی بازگشت طبیعت است.
*پروژه گردشگری قشلاق – گریزه موجب رونق گردشگری می‌شود
شمیم ـ سنندج
بنیاد میراث پاسارگاد