به فاصله چند روز پس از روز جهانی حمایت از قربانیان شکنجه، در آستانه زادروز بابک خرمدین هستیم.
بابک، يکي از بزرگترين سرداراني بود که در برابر يورش اعراب از مرزوبوم ايران دفاع کرد و جان خود را نيز بر سر اين مسئله گذاشت.سالهاست که تنگ چشمي هایی نسبت به تاريخ ايران از سوي نظام اسلامي ابراز می شود، و در مقابل آزادگی و شجاعت بابک موجب تمايل خودجوش مردم به سوي بازخوانی تاريخ و فرهنگ خود شده است.
گویند:« چون بابک بر معتصم درآمد برادرش نیز آنجا بود. وی را گفت:« ای بابک کاری کردی که کس نکرد اکنون صبری کن که دیگری نکرده باشد…» نوشته اند که چون یک دستش بریدند دست دیگر در خون خود زد و روی خود را بدان آغشته کرد….او می خواست روی خویش از خون خود سرخ نماید تا نگویند که رویش از بیم زرد شد. باری بابک در دم مرگ نیز این همه شکنجه را به سردی تلقی کرد و هیچ سخن نگفت و دم برنیاورد. به فرمان معتصم اورا در جانب شرقی بغداد میان دو جسر (پُل) بردار کردند.
حال آنکه بر اساس اسناد بین المللی شکنجه این گونه تعریف می شود:« هرگونه دردو رنجی که به صورت فیزیکی (جسمی یا بدنی) یا به صورت روحی و روانی توسط یک مامور دولتی بر یک فرد…وارد شودشکنجه بشمار می آید.»
گرچه امروزه کشورهایی با نظام اسلامی، همچون (ایران) در متون قوانین کیفری خود مجازات های بدنی همچون حدود، قصاص و از این قبیل را اِعمال و اجرا می کنند، که این خود نشانگر پیشینه تاریخیِ اِعمال شکنجه و اعدام و سلب حیات مخالفان رژیم اسلامی در ایران است حتا در اصل(38) قانون اساسی خود شکنجه را بطور عام بیان کرده بدون آنکه تعریف مبینی از آن را ارائه دهد. و این در حالی است که تعریف و تبیین شکنجه و مجازات های بدنی و روانی به عنوان مصادیق شکنجه و سایر اعمالی از این قبیل اساسا از مولفه های تعریف استاندارد بین المللی شکنجه بشمار می آید.
در حقیقت می توان بیان داشت که شکنجه مخالفین توسط نظام استبدادی مذهبی حاکم بر جامعه [ایران] که در یک مقطعی منتقد بشمار میرفته اند از بابک خرمدین که با قطع اعضای بدن اورا به قتل رساندند، تا نوید افکاری ها… به خشن ترین شیوه ضدبشری در جریان بوده است.
نیره انصاری، حقوق دان، متخصص حقوق بین الملل، کوشنده حقوق بشر و مشاور حقوقی بنیاد میراث پاسارگاد
28،6،2021
بنیاد میراث پاسارگاد
بنیاد میراث پاسارگاد