این مطلب و عکس ها در تاریخ جون 2011 در سایت بنیاد میراث پاسارگاد منتشر شده است
از: ثریا دل افروز، مشهد
به گزارش نشریات دولتی در ایران، نقش های دیواری برگرفته از شاهنامه ی فردوسی، که بیشتر آن ها نشاندهنده جنگ های دلاوران ایران با سمبل های بیدادگری و نمادهای زشتی و بدی، و دیگر قصه های فردوسی بزرگ بود.شبانه از میدان فردوسی مشهد حذف شد.
این نقاشی ها که کار گروهی از هنرمندان نقاش بود و سال گذشته به دلیل انتخاب فردوسی از سوی یونسکو بردیواری در میدان فردوسی مشهد نقش بسته بودند، از سوی نماینده ولی فقیه در آستان قدس حدف شدند. نقاشی ها به طول پنج هزار متر مربع، و کار گروهی هنرمند نقاش بود که بیش از یک سال وقت و حدود 45 میلیون تومان هزینه اش شده بود. این نقاشی ها
آن چه مسلم است تنها دو نهاد می توانند دستور چنین عمل ضد فرهنگی را داده باشند، نماینده ولی فقیه که کل مسئولین و ادارات آستان قدس زیر نظر او کار می کنند و یا شهرداری مشهد. که اولی تا کنون سکوت کرده و دومی یعنی شهرداری مشهد ضمن اعلام بی اطلاعی از نابود شدن نقاشی ها آن را اقدامی پرسش برانگیر خوانده و معتقد است که اداره املاک آستان قدس آن ها را نابود کرده است.
تردیدی نیست که حکومت اسلامی، همانگونه که تا کنون نشان داده است با هر آن چه که مربوط به تاریخ و فرهنگ ایران، و به ویژه بخش غیر مذهبی آن سر مخالفت دارد. فردوسی بزرگ و شاهنامه او نیز، یکی از گنجینه های با ارزشی ملی ایرانیان است که متاسفانه همیشه مورد خشم برخی از مسئولین این حکومت بوده است. زدن دکل های برق در دو سوی آرامگاه فردوسی، در آغاز دوره ی احمدی نژاد، درست در آستانه به ثبت جهانی رسیدن آن، و سنگ اندازی های مداوم برای جلوگیری از هر اقدامی در جهت بزرگداشت و شناخت شاهنامه، که درواقع تاریخ ایران قبل از اسلام است، می تواند نشان دهد که این اقدام تنها از سوی دولت یا دیگر مسئولین حکومتی انجام شده است. و هر اتهامی به «افراد ناشناس» يا «اراذل و اوباش» برای انجام چنین کارهایی کاملا بی اساس و بیهوده است.
بنیاد میراث پاسارگاد