برای این که اجازه ندهیم نوروز و جشن های ملی ایرانی مان را خانگی کنند؛ چه باید کرد ؟
پاسخ به اين مسئله بغرنج اجتماعى و مشكل فرهنگى در يك مقال نمى گنجد اما شرايط امروز جامعه ايران را ميتوان با يك مثال ساده و كوتاه بيان نمود . كشور ايران دچار يك نوع سرطان بدخيم شده است كه از هزار و چهارصد سال قبل سرتاسر وجود جامعه را فراگرفته و در چهل و سه سال گذشته عوارض آن بروز و ظهور كرده است . رنگ زرد ملت ايران ، عدم شادى در وجود آنان ، بيماريهاى گوناگون و ضعف كارآئى دستگاههاى اين بدن نشان ميدهد كه جامعه بشدت بيمار است .
جشن نوروز و ساير مراسم ملى كه امروز بشدت تحت فشار و تخريب هستند فقط گوشه اى بسيار كوچك اما بسيار مهم از چهره فرهنگى اين جامعه را تشكيل ميدهد و مثل موهاى يك بيمار سرطانى ريزش كرده و موقتا از بين رفته است . براى بهبود شرايط اين بيمار دو كار ميتوان انجام داد
١- كلاه گيسى خريد و در روى تخت بيمارستان بر سر اين بيمار قرار داد تا ظاهر او بطور موقت كمى آراسته شود و احساس بكند كه مو دارد ٢- سرطان او را معالجه نمود تا دوباره مو و شادابى و سلامت به وجود اين بيمار باز گردد . من روش دوم را باور دارم و توصيه مى كنم . براى بهبود وضعيت فرهنگ و ادب و ميراث باستانى ايران بايد سلولهاى سرطانى از جامعه زدوده شوند .
امسال نوروز حتى از ميان خانه ها پركشيده و اكثريت مردم قدرت برگزارى هيچ جشنى را ندارند و نتوانسته اند يك جفت كفش و يا يك دست لباس نو براى فرزندانشان تهيه كنند . در چنين شرايط سخت اقتصادى كه بر تمام اقشار جامعه حاكم شده هيچ راه حلى نمى تواند مردم را به برپائى هيچگونه جشن ملى رهنمون شود و سال بعد حال اين بيمار بدتر خواهد شد . سرطان را معالجه كنيد
بنیاد میراث پاسارگاد