نمانیم که این بوم ویران کنند
نمانیم که این بوم ویران کنند همی تاراج از شهر ایران کنند نخوانند بر ما کسی آفرین چو ویران بود بوم ایران زمین
نمانیم که این بوم ویران کنند همی تاراج از شهر ایران کنند نخوانند بر ما کسی آفرین چو ویران بود بوم ایران زمین
هزار و چهارصد و یک سال گذشت هنوز بهار که می شود، آواز قناری از حنجره ی کلاغ ها شنیده می شود و خفاش ها در لباس پرستوها ما را از یکدیگر جدا می کنند
پانزدهم آوریل روز جهانی هنر است. روزی که در چهلمین نشست کنفرانس عمومی یونسکو، در سال 2019 اعلام شد. دلیل این نام گذاری پرورش خلاقیت، نوآوری و تنوع فرهنگی در سراسر جهان می باشد
آثار دیگری از اردشیر بابک نیا https://savepasargad.wpenginepowered.com/%d8%a8%d8%b1%d8%ae%db%8c-%d8%a7%d8%b2-%d8%a2%d8%ab%d8%a7%d8%b1-%d9%87%d9%86%d8%b1%db%8c-%d8%af%da%a9%d8%aa%d8%b1-%d8%a7%d8%b1%d8%af%d8%b4%db%8c%d8%b1-%d8%a8%d8%a7%d8%a8%da%a9-%d9%86%db%8c%d8%a7/
آنروزها که آتش برگ های پائیزی بر هیمه شانه های باد می چرخید و سپیدارها هنوز بلند و راست قامت ایستاده بودند و بید مجنون سایه بانی بود خنک برای آسودن نه این ماتمزده پریشان
ای نور لمس شوندهِ من ای آتش همیشه روشن! از سوزاندن کدام بی خردی زاده شدی که خورشید وار می درخشی و به تاریخ هزاران ساله ی سرزمینم رنگ روشنایی و مهر می پاشی
یک بازنویسی تجدیدنظرطلبانه در تاریخ دین از دوران آهن تا پدیداری ریشههای اسلام نام این کتاب، خوانش وارونهٔ بند بیستوهفتم از بخش یکم کتاب اول موسا یعنی «آفرینش» است که در آن آمده: «و خدا
به خواب های رنگی ام می مانی وقتی که عاشق می شوم و سرخوش وقتی که از تک تک ستاره ها می گذرم برانوار خورشید می ایستم و رقص کنان و آواز خوانان به